Pierwszy cykl - jak wykonać iniekcję?

Co jest potrzebne do wykonania zastrzyku?

• waciki - 50szt po 2-3złt
• spirytus salicylowy - 2zł w aptece
• strzykawka jednorazowa 2ml lub 5ml (zależy od ilości substancji, która wbijamy naraz - generalnie dla jednej substancji starcza strzykawka 2ml; w przypadku łączenia w jednym zastrzyku np. testosteronu i nandrolonu - lepiej wziąć 5ml) - strzykawka to koszt 10-15gr - radzę od razu robić zapas w aptekach internetowych (oszczędzi to nam dziwnych spojrzeń aptekarek przy zakupie 50 strzykawek ;)).
• igła do nabierania środka - 1,1mm [średnica igły] x 40mm [długość] lub 1,2mm x 40mm lub większa - 1 igła to w aptece wydatek rzędu 10gr. Radzę więc od razu zaopatrzyć się w większą ilość, korzystając z aptek internetowych - wtedy pudełko 100 igieł kosztuje ledwie 5-6złt.
• igła do iniekcji 0,7mm x 40mm [iniekcja w pośladek] lub 0,6mm x 30mm [iniekcja w udo/pośladek]

Jak się dobiera grubość i długość igły?

• W przypadku środków opartych na oleju - testosteron cypionian/enantan/propionian, sustanon, omnadren, trenbolon, boldenon, nandrolon [deka, npp] - dobieramy igłę o średnicy minimum 0,6mm - olej jest z natury substancją gęstą przez co mniejsza igła mogłaby bardzo spowolnić iniekcję. W związku z tym, że igła 0,6mm x 40mm jest praktycznie nie do dostania - igła 0,7mm x 40mm jest idealna do iniekcji w pośladek, gdyż często jest tam więcej tłuszczu, niż np. na udach. W przypadku w miarę niskiego poziomu tkanki tłuszczowej można zdecydować się na igłę 0,6x30, aczkolwiek pamiętajmy, że robimy iniekcję głęboko domięśniową i chcemy się wbić w mięśień, a nie tylko w jego wierzchnią część. Zbyt płytka iniekcja może prowadzić do stanów zapalnych oraz często kończy się bólem mięśnia, w który została wprowadzona substancja. Na szczęście, w ciągu 2-3 dni - wszystko mija. Jeśli chodzi o iniekcję w udo (a dokładniej w mięśień czworogłowy) można zastosować igłę krótszą, która jest jednocześnie cieńsza: 0,6x30 lub 0,6x25. Jeśli mamy sporo tłuszczu na nogach - zawsze bezpieczniej jest wziąć igłę 0,7x40.
• Środki oparte na wodzie (np. stanazolol, testosteron suspension) - można zastosować igłę 0,5x25mm w przypadku iniekcji w udo, gdyż woda jest zdecydowanie mniej gęsta od oleju. Niestety, kryształki sterydu zawieszone w wodzie mogą czasem powodować blokadę igły, więc najlepsze rozwiązanie to igła 0,6 lub 0,7 jak w przypadku środków opartych na oleju.
• Moim zdaniem igła 0,8x40 nie nadaje się do iniekcji. Powoduje spory ból przy wkuwaniu, zwłaszcza w pośladek.
• Do nabierania środka z ampułki/flakonu potrzebujemy igły grubszej, gdyż zależy nam po prostu na jak najszybszym zaciągnięciu środka. Wybieramy igłę o średnicy co najmniej 1mm. 1,2mm x 40 będzie idealna.

Jak przygotować zastrzyk?

• Na początku rozpakowujemy strzykawkę i igłę do nabierania. Zarówno strzykawki jak i igły są wyjałowione dlatego starajmy się nie dotykać ujścia strzykawki, ani żadnej części igły gołymi palcami. Jeśli się to nam zdarzy - przetrzyjmy tą część spirytusem
• Igła otoczona jest osłonką - inaczej nie bylibyśmy w stanie założyć igły na strzykawkę bez jej dotykania. Naszą igłę do nabierania [np. 1,2x40] umieszczamy na końcu strzykawki, mocnp dociskając. Następnie lekkim, odkręcającym ruchem, zdejmujemy osłonkę, którą odkładamy na bok! Może to zabrzmi śmiesznie, ale pamiętajmy, że niektórzy żyją z grzebania w naszych śmieciach. Ze względu na tych ludzi nigdy nie wyrzucajmy igły nieosłoniętej.
• Gotową do użytku igłę do nabierania przecieramy wacikiem nasączonym spirytusem
• Środki dostępne są w formie jednorazowych ampułek oraz flakonów wielokrotnego użytku.
• Ampułka

Aby dostać się do substancji należy przede wszystkim upewnić się, że cała substancja znajduje się poniżej pierścienia łamania ampułki - nie chcemy przecież, by nam się coś rozlazło. Najlepiej w tym przypadku postukać np. płaską częścią noża po główce ampułki. Następnie należy oderwać główkę, tak żeby pozostała część ampułka znajdująca się poniżej pierścienia. Nie radzę się bawić w ręczne urywanie główki, gdyż można sobie zanieczyścić środek niewidocznymi odłamkami szkła lub, co gorsza - zmiażdżyć ampułkę. Do otwierania ampułek można stosować specjalne nożyczki, przeznaczone do tego celu. Ja jednak polecam nóż, tzn. jego płaską część [np. ja uderzam metalowym uchwytem]. Trzymając jedną ręką ampułkę, uderzamy szybkim ruchem w bok główki i sprawa załatwiona.
• Środek nabieramy poprzez przyłożenie końca igły do dna ampułki [można ampułkę lekko przechylić, dla sprawniejszego nabierania] i powoli odciągamy tłoczek strzykawki.
  
• Flakon




Na wierzchu flakonu jest kapsel, który zrywamy. Gumkę dezynfekujemy spirytusem (zawsze!), następnie obracamy flakon do góry nogami (zdjęcie poniżej). W strzykawkę nabieramy 1-2ml powietrza [troszkę więcej ml, niż planujemy pobrać z flakonu], które wpuszczamy we flakon (normalnie we flakonie powinna być próżnia, która utrudnia nabieranie środka). Wbijamy igłę w gumkę i odciągamy tłoczek w celu nabrania substancji. Jeśli chcemy nabrać 1ml to radzę zaciągnąć do podziałki 1,1-1,2ml na strzykawce, bo często się zdarza, że zaciągamy trochę powietrza.


• Po nabraniu substancji, odwracamy strzykawkę igłą do góry. Pstrykamy w górną część strzykawki, w celu równomiernego rozłożenia się substancji i pozbycia się bąbelków (strzepujemy aż nie pozbędziemy się wszystkich wyraźnie większych bąbelków - o małe nie ma się co martwić). Następnie nakładamy na naszą igłę osłonkę i odkręcającym ruchem zdejmujemy igłę z osłonką. Tą igłę możemy już wyrzucić. Na strzykawkę nakładamy igłę do wstrzykiwania [przykładowo 0,7x40] i odkręcamy z niej osłonkę (której oczywiście nie wyrzucamy ;)). Dociskamy tłoczek strzykawki tak, by w naszej strzykawce nie było żadnego powietrza. Najlepiej, by na końcu igły pojawiła się kropelka środka, który zaraz będziemy wbijać. Przed iniekcją igłę przecieramy waciskiem ze spirytusem.
  
• Ostatni krok to oczywiście iniekcja.
  
  

Jak wykonać zastrzyk? a) zastrzyk w pośladek b) zastrzyk w udo